"Aman bu hayat ne kadar boş ve sıkıcı " deriz hep işimize gelmediğinde.
Acaba gerçekten böyle mi yoksa biz mi hayatı boşluyoruz.Onu anlamak kendimiz için eğlenceli hale getirmek zamanımızı değerlendirmek bizim elimizde değil mi. Halbuki biz hep başkalarını öne süreriz bahane gösteririz.Biz başlasak kendimiz için hayatı anlamlandırmaya. Boşluklardan sıyrılıp biraz dünyaya geliş amacımıza baksak, araştırsak, öğrensek gereken her şeyi işte o zaman boş zaman kalmadığı gibi yetmez saatler bize. Günümüze sabah namazıyla başlasak, dualarla taçlandırsak gönlümüzün sultanını, ailemize sevdiklerimize işe giderken yolda karşılaştıklarımıza gülümseyip selam versek daha güzel olmaz mı? Hem bizim içimiz huzur ve mutlulukla dolar hem başkalarını mutlu ederiz belki de.Mutluyken canı sıkılan da olmaz sanırım. Boş vakitlerimizde tv. izlemek yerine kafamızda canlandırabileceğimiz nefis bir roman okusak, internetten araştırsak yada eskiye dönüp ansiklopedilerden, kafamızı dağıtsak eski dost muhabbetleriyle...Hayat daha anlamlı olmaz mı dolu dolu yaşasak, yaşatsak. Hem boş vakit kalmaz canımızı sıkacak hemde çevremizdekilerin. Biraz gayret biraz istek ve bol bol sevgi bu yaşamı bize anlamlı kılan.
Neyi nerde ne kadar ve nasıl kullanacağımıza biz karar veririz. Çünkü bizi ne mutlu eder en iyi kendimiz biliriz...
0 yorum:
Yorum Gönder